Voel jij je de vreemde eend in de bijt?

Tijdens een etentje met vrienden gaat het steeds vaker over de volgende stap; het kopen van een grote mensenhuis met op de oprit een bijpassende gezinsauto. Je reageert enthousiast maar stiekem denk je alleen maar, ‘mij niet bellen!’. Je kunt je er nog niks bij voorstellen. Je voelt je de vreemde eend in de bijt en vraagt jezelf af ‘ben ik nou gek’? Het voelt als een enorme clash tussen jou gevoel en dat wat je omgeving indirect van je verwacht. Natuurlijk is niet alles stom. Maar het gevoel dat je leven niet oké is zoals het nu gaat en je niet moet denken aan dat volgende huis, kun je niet meer van je afschudden. Voor je gevoel kun je dit met niemand écht delen en dat voelt eenzaam. 

Er zijn mensen die door je heen prikken. Die ene collega ontloop je daarom meestal, maar op de kerstborrel ontkom je niet aan een gesprek. Hij is oprecht geïnteresseerd. En dus vraagt hij door als jij je glimlach op je gezicht plakt en vertelt dat alles goed gaat - fantastisch zelfs! Bij zijn vraag waar je je leven éigenlijk aan zou willen besteden, wat je nog wilt ontdekken of betekenen, voel je een golf van emotie: frustratie én verlangen spoelen door je heen. En je vraagt je af waarom je hier in godsnaam op een keurige, tikje saaie kerstborrel bitterballen en toastjes zalm staat te happen.

Laat jij de levensweg wijzen door anderen?

Je hebt vroeger alle kansen thuis gehad, en werd gestimuleerd om te studeren. Eerst de havo, daarna HBO zelfs. Maar was dat nou echt wat jij eigenlijk wilde? Je krijgt de boodschap mee dat hard werken, zo hoog mogelijk studeren en minstens een baan op dat niveau de sleutel tot geluk zijn. Inmiddels heb je precies zo’n baan en geeft het je alles behalve voldoening. Een bleek een indirecte opdracht tot gelukkig zijn, die je in werkelijk eigenlijk ongelofelijk ongelukkig heeft gemaakt. Het gevoel is een regelrecht ontkenning van wie je eigenlijk bent.

Ontbreekt het je aan lef?

Eigenlijk heb je zelf al haarscherp in de gaten wat er aan de hand is. Je ziet de verbanden; je ziet dat er vroeger verwachtingen waren en waarom je hebt gekozen waarvoor je hebt gekozen. Maar de juiste woorden geven aan dat wat je voelt of überhaupt voelen wat je voelt, dat is nog een heel vaag gebied. En dat maakt het enorm moeilijk om te gaan staan voor wat jij wilt. Dus plak je weer dat masker op en lacht je frustratie en eenzaamheid weg. Want al zou je het met iemand willen delen, wat zeg je?! Je kunt geen woorden vinden om uitteleggen wat er precies is. Zelfs niet tegen jezelf.