Over hoe het was, wat het heeft doen veranderen en hoe het nu is...
Over ROBIN
COACHING &
HYPNOTHERAPIE
Oktober 2018. Ik had nog geen drie maanden daarvoor de sleutels van een prachtig jaren ‘30 huis in handen, was net begonnen aan een nieuwe baan (iedere twee jaar deed ik wat anders – ik miste wat uitdaging zegmaar) én had sinds kort een fantastische nieuwe liefde. Als klap op de vuurpijl besloten mijn nieuwe liefde en ik binnen een date of drie: laten we ergens in de aankomende jaren op wereldreis gaan. Ik was trots. Top voor elkaar zou je denken.
En toch was daar na de zoveelste kantoor dag wéér dat knagende gevoel. Ik kwam thuis en vroeg mezelf alweer af ‘is dit het nou?!’ Iedere dag van 8 tot 5 op kantoor, werken voor het weekend en die paar weken vakantie per jaar. Is dit hoe mijn leven er tot mijn 67e uit zal zien? Really?
En iedere keer als die ‘is dit het nou’ gedachte voorbij kwam, was er een stem die van binnen terug riep. ‘Doe even normaal’! Wees blij en tevreden met wat je hebt. Iedereen doet het toch zo? M’n gedachten schoten van hot naar her. Ben ik nou gek? Het voelde als routine. Als sleur. Als zekerheid.
En zelfs het idee van ooit een wereldreis bleek niet genoeg te zijn.
Toen ik na de zoveelste dag op kantoor thuis kwam van werk en m’n tas op de net nieuw gekochte keukentafel legde, schoot het weer door m’n hoofd.
Oktober 2018. Ik had nog geen drie maanden daarvoor de sleutels van een prachtig jaren ‘30 huis in handen, was net begonnen aan een nieuwe baan (iedere twee jaar deed ik wat anders – ik miste wat uitdaging zegmaar) én had sinds kort een fantastische nieuwe liefde. Als klap op de vuurpijl besloten mijn nieuwe liefde en ik binnen een date of drie: laten we ergens in de aankomende jaren op wereldreis gaan. Ik was trots. Top voor elkaar zou je denken.
En toch was daar na de zoveelste kantoor dag wéér dat knagende gevoel. Ik kwam thuis en vroeg mezelf alweer af ‘is dit het nou?!’ Iedere dag van 8 tot 5 op kantoor, werken voor het weekend en die paar weken vakantie per jaar. Is dit hoe mijn leven er tot mijn 67e uit zal zien? Really?
En iedere keer als die ‘is dit het nou’ gedachte voorbij kwam, was er een stem die van binnen terug riep. ‘Doe even normaal’! Wees blij en tevreden met wat je hebt. Iedereen doet het toch zo? M’n gedachten schoten van hot naar her. Ben ik nou gek? Het voelde als routine. Als sleur. Als zekerheid.
En zelfs het idee van ooit een wereldreis bleek niet genoeg te zijn.
Toen ik na de zoveelste dag op kantoor thuis kwam van werk en m’n tas op de net nieuw gekochte keukentafel legde, schoot het weer door m’n hoofd.
"Ik zat vast in een leven wat niet van mij was."
OVER ROBIN
Dit. Moet. Anders. Ik ben hier zó klaar mee.
Over hoe het was, wat het heeft doen veranderen en hoe het nu is...
Niet veel later stuitte ik op een coachingstraject en schreef me per direct in. Geen idee wat ik precies gekocht had. Het bleek fantastisch. Het voelde als thuiskomen. Er ging een wereld voor me open. Binnen drie maanden voelde ik me niet alleen een compleet ander mens, ik besefte me ook vanuit m’n tenen dat het dus ook écht anders kan. Ik besloot om veel meer JA te zeggen tegen de dingen die ik leuk vond. Er volgde een opleiding numerologie, ging in m’n eentje naar de sauna, verkocht het jaren ’30 huis en verhuisde vrij spontaan naar Amsterdam. Gewoon, omdat het kon. Omdat het me leuk leek. De wereldreis werd uiteindelijk een meer dan fantastische camperreis.
Ruim 1,5 jaar crosten we door Europa. Waar de wereld om ons heen stillag (iets met een pandemie), lag voor mij het leven allesbehalve stil. Nooit heb ik me meer op m’n plek gevoeld als toen. Niet persé door de idioot mooie plekken die we onderweg tegen kwamen, maar wel door de wetenschap dat je hart volgen dus echt loont. Hoe meer ik leerde luisteren naar m’n onderbuikgevoel, hoe leuker het leven werd. Ik besloot dat ik na de reis niet meer terug wilde naar het werk wat ik deed. Tijdens de reis stuitte ik op de online opleidingen voor hypnotherapeut. Ik vond het te gek én had een plan voor na de reis.
"Het kan écht anders. Het bleek fantastisch..."
Inmiddels ben ik terug in Nederland, na twee jaar ultieme vrijheid en intens genoten te hebben van een minipensioen. Ik kijk terug op een te gekke periode, weet ik wat het is om niet vanuit je hoofd, maar vanuit je hart keuzes te maken en voel ik zoveel meer vertrouwen dan ik ooit had gedacht te hebben. Leek een ander leven ooit nog onhaalbaar en slechts een illusie, weet ik nu; het kan écht anders. Mijn leven is anders.
"Nooit heb ik mij méér op m’n plek gevoeld."
Wat je van mij moet weten...
Spiritualiteit? Inmiddels ben ik er gek op. Én tegelijkertijd hou ik van mijn Noord Hollandse nuchterheid. Het zorgt voor een goede balans. Geen eindeloos gefluff en de dingen ingewikkelder maken dan dat ze zijn. Ik hou van simpel en praktische stappen. Maar dan wel graag vanuit de juiste energie. Oh, en eindeloze ‘ja-maar ik’ excuses zijn niet aan mij besteed.
Onze Spaanse hond souvenirtje Zoë hebben we ‘besteld’ n.a.v. een facebook berichtje. We waren niet op zoek naar een hond, maar zagen haar voorbij komen en besloten toch vrij impulsief en intuïtief; zij is het! Als een bol.com pakketje werd ze een paar weken later op een parkeerplaats in Noord Spanje aan ons overhandigd. Inmiddels zijn we 2 jaar verder en kan ik niet anders zeggen dat ze zó lief en fantastisch is.
Het woordje ‘moeten’ mij de kriebels bezorgen. Ik trek graag m’n eigen plan. Altijd al gedaan.
Wandelen vond ik vroeger super suf. Nu doe ik niets liever. Door de natuur, door mooie stadjes. Tussendoor een terrasje. Samen met m’n vriend en de hond op ontdekkingstocht.
Indisch eten ik het aller, allerlekkerst vind. De ‘blauwe hap’ die m’n vader maakt en gezegend met de kookkunsten van m’n schoonmoeder zit dit wel goed. Zelf ben ik niet zo’n keukenprinses zeg maar.
Ik niet kan slapen zonder dat de achterkant van m’n dekbed goed en stevig onder m’n matras gestopt is. Met een losse deken kan ik helemaal niets. En slapen zonder een paar bladzijdes in m’n e-reader gelezen te hebben gaat ook niet. Een paar kaarsjes aan en mijn avondritueel is compleet. Klein – maar onmisbaar. Iedere avond weer.
Een fantastisch leven aan de buitenkant, maar je leeg en ontevreden voelen aan de binnenkant? Het zou verboden moeten worden als je het mij vraagt. Toch heerst er – geheel onterecht – nog een behoorlijk taboe op het toegeven dat alles hebben waarvan je dacht dat het je gelukkig zou maken – je eigenlijk ongelukkig heeft gemaakt. Dat het plaatje wat je in je hoofd had, eigenlijk alles behalve perfect en leuk is. Kreten als ‘manifesteer je droomleven’ zul je mij niet horen roepen. Natuurlijk moedig ik je aan om buiten de lijntjes te kleuren en op onderzoek te gaan naar ‘wat dan wél’. Want dat er iets bijzonders in het verschiet ligt voor ons allen geloof ik heilig. Niet altijd groots en meeslepend. Vaak vooral in de kleine simpele, alledaagse dingen. Dáár weer het geluk in vinden is het begin alles. Maar vergeet niet; zonder wrijving geen glas.
Laat je niet tegenhouden door weerstand. Juist aan de andere kant van die berg ligt het goud. En wanneer dat weer écht snapt wacht er een leven voorbij je stoutste dromen. Niet alleen omdat je misschien tóch die ene prachtige reis maakt, maar nog meer omdat je weer terug komt bij de essentie van dit hele gebeuren. Namelijk, jijzelf. En als jijzelf gelukkig bent, volgt dat droomleven vanzelf.
Mijn visie
